مقاوم سازی ساختمان های قدیمی یکی از موضوعات مهمی است که این روزها بسیاری از شهرها با آن درگیر هستند. با گذشت زمان و افزایش عمر هر ساختمان مجموعه عوامل مختلف مقاومت کلی یک سازه ساختمانی را تحت تاثیر قرار داده و کاهش خواهد داد. اتفاقاتی مثل زلزله، آتش سوزی های بزرگ، سیل، افزایش غیر مجاز بار ساختمان و... کاهش مقاومت را تسریع نیز می کند. به همین دلیل است که در کشور ما هم این موضوع به یکی از دغدغه های مهم شهری تبدیل شده است. در ادامه این مطلب قصد داریم در مورد مقاوم سازی ساختمان های قدیمی توضیحاتی را ارائه دهیم.
مقاومسازی ساختمان های قدیمی عملیاتی است که برای اصلاح یا ترمیم سازه پس از گذشت چندین سال از ساخت آن انجام می شود. البته انجام این کار می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. اما در هر صورت این کار بازده یک سازه ساختمانی را افزایش داده و باعث افزایش سطح دوام و ایمنی آن می شود. معمولا هر چه زمان بیشتری از طول عمر سازه گذشته باشد یا ساختمان بیشتر در معرض آسیب های محیطی مثل ارتعاشات (زلزله، طوفان ارتعاشات محیطی) قرار گرفته باشد، اهمیت انجام این کار بیشتر احساس می شود.
یکی از انواع ساختمان های نیازمند مقاوم سازی سازه های دارای ارزش معنوی و تاریخی هستند. مقاوم سازی سازه ها دانشی است که تقویت سازه و عنناصر مهم ساختمان می پردازد. هر چند این فعالیت را بیشتر در ساختمان های قدیمی شاهد هستیم، اما برخی از سازه هایی که قدیمی محسوب نمی شوند نیز ممکن است به دلایل متعدد نیاز به مقاوم سازی پیدا کنند. برای مثال برخی ساختمان های نه چندان قدیمی برای تغییر کاربری نیاز به مقاوم سازی دارند.
یک سازه ساختمانی ممکن است به دلایل مختلفی نیاز به مقاوم سازی پیدا کند. از جمله این دلایل شامل موارد زیر است:
روش های مقاوم سازی سازه قدیمی متفاوت است. هر روش ویژگی ها و شرایط خاص خود را دارد و انتخاب روش مناسب باید با توجه به شرایط ساختمان باشد. برخی از روش های مقاوم سازی ساختمان های قدیمی را با یکدیگر مرور خواهیم کرد.
ژاکت بتنی از روش های شناخته شده مقاوم سازی سازه ها شناخته می شود. همانطور که از نام ژاکت مشخص است در این روش لایه ای اضافی از بتن را به دور ستون ها، میلگرد ها، تیرهای طولی کشیده می شود تا مقاومت خمشی و برشی افزایش یابد. از این روش برای یک پارچه شدن طراحی سازه به علت وجود نقصی در یکی از اعضای سازه استفاده می شود. دیوارها، ستون ها و قسمت پایینی تیرها از مکان هایی است که از این روش برای مقاوم سازی آن استفاده می شود.
استفاده کردن از FRP ها یا پلمیرها از روش های پر طرفدار در تقویت سازه های قدیمی است. فیبر کربن زیر مجموعه FRP ها است. استفاده از فیبر کربن مقاومت کششی را در عین وزن کم خود بالا می برد. این الیاف معمولا به قیمت بیرونی ستون ها، دال ها یا تیرها چسبانده می شود. مقاوم سازی با روش FRP از این جهت حائز اهمیت است که مانع از افزایش وزن سازه می شود.
طبق برخی از مطالعات انجام گرفته در زمینه مقاومت سازه ها در برابر زلزله، قاب خمشی و شکست برشی اتصالات تیر به ستون باعث بسیاری از ویرانی های مربوط به ریزش ساختمان است. به همین دلیل مقاوم سازی محل اتصالات تیر و ستون یکی از تکنیک های مقاوم کردن ساختمان ها است. در این رویه نیز معمولا از FRP ها برای تقویت محل اتصالات استفاده می شود.
افزودن به ابعاد دیوار نیز از روش های مقاوم کردن ساختمان های فرسوده است. برای پیاده سازی این روش باید دیوارهای ساختمان را با آجر، بتن و در برخی از موارد با آرماتور بندی تقویت می کنند. افزوده شدن به حجم و وزن دیوار مقاومت سازه را بالای برد. قابل وجه اینکه استفاده از این روش در شرایط خاصی میسر است.
یکی دیگر از شیوه های مقاوم سازی ساختمان قدیمی مهاربندی فولادی است. از این روش در زمانی استفاده یمش ود که به دهانه بزرگ نیاز است. این سیستم به دلیل وزن سبک و هزینه پایین کاربرد زیادی در ساخت و سازها دارد.
یکی از راه های ترمیم و مقاوم سازی ساختمان های بتنی قدیمی تقویت و ترمیم بتن استفاده شده در سازه است. بتن با گذشت زمان ممکن است دچار ترک خوردگی هایی شود که مقاومت کلی ساختمان را تحت تاثیر قرار دهد. ترمیم ترک بتن نیز با روش های مختلفی انجام می شود که استفاده از رزین اپوکسی یکی از آنهاست.
هر چه یک ساختمان وزن منایب تری داشته باشد در عین استحکام بالا مقاومت بیشتری نیز در برابر نیروهای وارده خواهد داشت. در برخی از ساختمان های قدیمی نیاز است کمی از جرم ساختمان کم شود تا مقاومت ساختمان افزایش پیدا کند. این کار به روش های مختلفی انجام می شود.
در این شیوه نیز سطح مقطع برای اجزای ناحیه ارماتور افزایش پیدا می کند. در نتیجه این کار ظرفیت باربری بیشتر شده و فرکانس طبیعی ارتعاش نیز تغییر می کند. این روش برای بهبو عملکرد و تقویت اعضای خمشی و فشاری بتن مسلح استفاده می شود.
در این مطلب روش های مقاوم سازی ساختمان های قدیمی را با هم مرور کردیم. اما باید بدانید که انتخاب روش مقاوم سازی خود به تخصص و دانش فنی نیاز دارد. هر روش مقاوم سازی برای هر ساختمان مناسب نیست؛ چرا که هر سازه ویژگی های خاص خود را دارد. شرکت مقاوم سازی پایون از شرکت های فعال در زمینه مقاوم سازی سازه های قدیمی در شهر تهران محسوب می شود که سالها تجربه در این زمینه را در کارنامه کاری خود دارد. این شرکت می تواند انتخابی مناسب برای مشاوره و اجرای مقاوم سازی ساختمان قدیمی شما باشد.
برش بتن با دستگاه کاتر از روش های جداسازی بتن از سطوح مختلف می باشد که در بسیاری از پروژه های ساختمانی بر پایه بتن مورد استفاده قرار می گیرد. در زمان ساخت و ساز و یا حتی پس از تکمیل پروژه به دلایل مختلفی ممکن است نیاز به برش قسمتی از بتن وجود داشته باشد. در این شرایط پیمانکار می تواند از روش های مختلفی برای برش بتن استفاده کند که تنها یکی از آنها برش انواع بتن با استفاده از دستگاه کاتر است. در این مطلب قصد داری تا نکات مهم و مسایل مرتبط با این موضوع را مورد بررسی قرار دهیم. همراه سایت مقاوم سازان پایون باشید.
دلایل مختلفی وجود دارد که ممکن است مهندسان پروژه تصمیم بگیرند بخشی از بتن خشک شده را با دستگاه کاتر برش دهند. البته روش های دیگری نیز برای انجام این کار وجود دارد. به طور کلی در موقعیت های زیر از دستگاه کاتر بتن استفاده می شود:
از بین روش های برش بتن، استفاده از کاتر یکی از محبوب ترین و ساده ترین ها شناخته می شود. دستگاه کاتر با نام کف بر نیز شناخته می شود. به این منظور می توان از کاترهای برقی و دیزلی موجود در بازار استفاده کرد. این دستگاه ها دیسکی الماسه در اندازه های مختلف دارند. برش بتن با کاتر برای قالب های بتن مسلح مورد استفاده قرار می گیرد. شاید اصلی ترین دلیل ارجحیت این روش به سایر روش های برش بتن قابل کنترل بودن و برش در یک مسیر صاف است. به طور کلی مزایای برش بتن با کاتر شامل موارد زیر است:
برای برش دادن بتن روش های دیگری نیز وجود دارد که ممکن است شما به خاطر معایب دستگاه کاتر بتن آنها را انتخاب کنید. از جمله معایب کاتر می توان به گزینه های زیر اشاره داشت:
به طور مشخص برای هر نوع بتن نمی توان از هر نوع کاتر بتنی استفاده کرد. به همین دلیل برای انجام کار خود باید ابتدا ویژگی های بتن را مد نظر قرار داده و سپس دستگاه کاتر برش بتن را انتخاب کنید. این تفاوت مدل ها بیشتر مربوط به نوع تیغه های الماسه کاتر است تا تفاوت های موجود در موتور و توان دستگاه! موتورها در انواع برقی، بنزینی و دیزلی در بازار وجود دارند که توانی در حدود 12 تا بیش از 16 اسب بخار را ارایه می دهند.
تیغه های کاترهای بتن نیز قطرهای مختلفی دارند اما معمولا از تیغه های 35 یا 45 سانتی متری استفاده می شود. این نوع تیغه ها معمولا تا عمق 18 سانتی متر را برش می دهند. هر چند نمونه های قطورتر دیسک برش هم برای برش های عمیق تر استفاده می شود.
اما طریقه کارکرد این دستگاه نیز مهم است. در ادامه این مطلب روش برش بتن با دستگاه کاتر را بررسی می کنیم:
در ابتدا باید این نکته را یادآوری نماییم که برای استفاده صحیح از دستگاه کاتر بتن باید ابتدا دفترچه راهنما را مطالعه کنید. پیش از شروع کار اگر دستگاه شما با گازوئیل یا بنزین کار می کند، حتما میزان سوخت آن را بررسی کنید. پس از آن باید تیغه کاتر را در دستگاه جایگذاری کنید. پس از اینکه قاب تیغه را باز کردید، تیغه کاتر را را بین واشرها قرار دهید. و سپس قاب محافظ را دوباره ببندید. همچنین پیش از استفاده از سفت و سالم بودن تسمه های دستگاه اطمینان حاص کنید.
کاتر ها دارای مخزن آب نیز هستند. آب مخزن را بررسی کرده تا از تامین باودن آب در حین انجام برش بتن با کاتر مطمئن شوید. در قدم بعد خط نشان کاتر را در راستای تیغه قرار دهید تا مسیر پیشروی برای برش بتن مشخص باشد. حال ارتفاع کاتر از سطح زمین را تنظیم کنید تا عمق مورد نظر برش داده شود. ساسات را در حالت باز قرار داده، شیر مخزن سوخت را باز کنید و با استفاده از دکه پاور دستگاه را روشن کرده و با اهرم گاز آن را به سمت جلو هدایت کنید.
پس از طی کردن مقدمات راه اندازی دستگاه بهتر است روش برش بتن با کاتر را هم بررسی کنیم. سعی کنید برای استفاده از دستگاه حتما از افراد با تجربه بهره ببرید. برخی از افراد کم تجربه ممکن است برش را به شکل یکنواخت با یک ارتفاع انجام ندهند. کاربرد باید در امتداد یک خط افقی رو به جلو حرکت کرده و برش را به شکل یکنواخت انجام دهد. طی کردن مسیرهایی با پیچ زیاد به دستگاه کاتر و تیغه آن آسیب می رساند. پس از پایان کار و استفاده از دستگاه حتما تیغه را از دستگاه جدا کنید و پیچ تخلیه آب را نیز ببندید.
در این مطلب تلاش شد تا روش برش بتن با کاتر یا دستگاه کف بر را توضیح دهیم. روش های مختلفی برای برش و تخریب بتن وجود دارند که متناسب با ویژگی های هر پروژه انتخاب شده و مورد استفاده قرار می گیرد. اما برای انجام این کار بهتر است از مشاوره شرکت های مجرب بهره ببرید تا با کمترین میزان خطا کار برش یا تخریب را انجام دهید. شرکت مقاوم سازان پایون از شرکت های شناخته شده در زمینه مقاوم سازی سازه های بتنی و انجام پروژه های مرتبط با بتن است. این شرکت می تواند یک گزینه خوب برای پروژه های مرتبط شما باشد.
این که برای اجرای میکروپایل چه روش های حفاری به کار برده می شود، یکی از اصلیترین و مهمترین مراحل انجام عملیات پیچیده ی میکروپایل یا ریزشمع گذاری است. میکروپایل در حقیقت روشی است که با استفاده از آن خاک های سست مستحکم شده و آماده انجام پروژه های عمرانی و ساختمانی می شود. حفاری کردن برای جایگذاری ریزشمع ها مسئله ای مهم در این زمینه است که در این مطلب از سایت مقاوم سازان پایون قصد داریم تا توضیحاتی را ارایه دهیم. با ما همراه باشید.
انتخاب روش حفاری برای جایگذاری ریزشمع ها بسیار مهم است. تکنیک مناسب باید به شکلی انتخاب شود که خسارتی در زمین در حداقل میزان خود باشد. نکته مهم تر اقتصادی بودن و مطمئن بودن روش حفاری است. هدف این حفاری رساندن ریز شمع ها از لایه های ضعیف به لایه های مستحکم تر و مقاوم تر است. اگر لایه ای که حفر می شود مصالحی ایستا مثل سنگ نداشته باشد باید حتما از غلاف موقت یا ینتونیت استفاده شود. در غیر این صورت امکان حفاری با اوگر توخالی با تکنیک های گمانه باز وجود دارد.
بعضی اوقات می توان از روش های دورانی ضربه ای نیز استفاده نمود. اگر لایه های اولی سخت باشند ممکن است از روش های دورانی مضاعف با سینگل توب نیز استفاده شود. آب را باید معمول ترین وسیله شستشو گمانه دانست. اگر از هوا به این منظور استفاده می شود باید مواظب نفوذ هوا به لایه های زیرین زمین باشیم. البته استفاده از گل های پلیمری حفاری نیز برای ساخت میکروپایل در همه زمین ها استفاده می شود. نکته مثبت این نوع گل کاهش دادن ظرفیت باربری دوغاب زمین است. همچنین این نوع گل ضایعات را راحت تر دفع می کند.
برای اجرای ریزشمع ها روش های حفاری زیادی وجود دارد. پیمانکاران معمولا روش های خود را برای حفاری در شرایط مختلف توسعه می دهند تا دچار مشکل نشده و بیشترین بازدهی را داشته باشند. اما با نگاه دقیق تر متوجه می شویم که هر چند روش های مبتکرانه و تلفیقی زیادی وجود دارد اما در مجموع شش 6 روش برای حفاری لایه های سربار فوقانی وجود دارد. این روش ها را در ادامه مورد بررسی قرار می دهیم.
اجرای میکروپایل به روش حفاری شستشویی یکی از تکنیک های قابل توجه می باشد. در این تکنیک مهره ای باز یا سر مته پنجه غلاف حفاری را ثابت می کند و سپس گذاشتن غلاف در زمین با دوران سر مته انجام می شود. آب نیز مداوم پمپ شده و ضایعات را دور می ریزد. خاک ها و خرده سنگ های حمل شده با آب ممکن است داخل لایه های سست نفوذ کنند. باید مراقبت کرد که در صورت آب شستگی بیش از اندازه ممکن است سازه دچار آسیب شود.
در این روش سرمته درون غلاف قرار گرفته و به طور دورانی گردش می کند. این تکنیک امکان دوران سرمته، غلاف و راد را به طور همزمان فراهم می کند. سیالی که برای شستشو در نظر گرفته شده است از راد به پایین پمپ شده و از سر مته خارج می شود. سیا پس از آن از ورودی های مهره بالایی مته خروج پیدا می کند. این روش نسبت به روش سینگل توب ایمن تر است اما اگر از او برای شستشو استفاده می شود باید مراقب بود به لایه های زیرین زمین فشار مضاعفی وارد نکند.
روش دورانی مضاعف زیرشاخه هایی نیز دارد. سیستم دورانی ضربه ای یکی از این زیر مجموعه ها است. در این سیستم راد ها و غلاف در یک زمان ضربه می زنند، دوران می کنند و به سمت جلو حرکت می کنند. ضربه را نیز یک موتور دورانی ضربه ای ایجاد می کند. برای اجرای این روش به دریل هد با انرژی ضربه ای و دورانی قابل توجه نیاز دارید.
موتور برون محور این روش در زیر غلاف و قبل از آن حفاری را انجام می دهد. با کمترین قدرت دورانی لازم است یک گمانه حفاری وارد شود. گذاشتن غلاف در این روش نیاز به کفشک گران قیمت ندارد. نام این سیستم حفاری اودکس شناخته می شود. سیستم مشابه به این روش ببا نام توبکس نیز وجود دارد که در کشور ژاپن و برخی کشورهای اروپایی مورد استفاده قرار می گیرد.
اگر تکنیک های دورانی مضاعف را توسعه بدهیم به روش دو سره می رسیم. در این تکنیک راد و غلاف با موتور جدا در روی ارابه نصب می شوند. ویژگی این موتورها ایجاد گشتاور چرخشی بالا و در عین حال سرعت دورانی پایین است. ضمنا موتور پایینی و بالایی خلاف جهت یکدیگر دوران می کنند. این روش نرخ نفوذ بالا و در شرایط زمین بسیار سخت کاربرد بیشتری دارد.
اوگر سیستمی است که هسته توخالی دارد و برای اکتشاف زمین مورد استفاده قرار می گیرد. بعد از حفاری رو به پایین سوراخ مته با کلاهکی در سر مته بسته می شود. وقتی گمانه تا عمق مورد نظر حفر شد کلاهک با دوغاب کنار می رود و پس از بیرون کشیدن اوگر شمع شکل می گیرد.
اقدامات لازم جهت اجرای تخریب و پایدارسازی گود به چند بخش تقسیم می شوند. یکی از اولیت های شروع ساخت هر سازه ای، خاک برداری و ایجاد فونداسیون برای آن است. پس از تخریب و خاک برداری اصولی باید گود ایجاد شده پایدارسازی شود تا مشکلی برای پروژه و همسایگان به وجود نیاید و ایمنی و سلامت پروژه حفظ گردد. برای شروع عملیات لازم است برنامه ریزی کافی انجام شده و برخی اقدامات انجام شود. مقاوم سازان پایون در این مطلب از سایت خود به بررسی این اقدامات می پردازد. با ما همراه باشید.
برای شروع عملیات تخریب باید برخی از نکات را مد نظر قرار دهید. این موارد را درادامه با هم بررسی می کنیم:
به طور کلی باید پیش از شروع برخی از اقدامات زیر مورد توجه قرار گیرند تا هم روند اجرای پروژه به خوبی انجام شود و هم از وقوع هر گونه اتفاق پیش بینی نشده در حین پروژه جلوگیری شود.
بلافاصله پس از گود برداری و یا حتی در حین عملیات گودبرداری باید عملیات پایدارسازی گود نیز اجرا شود. پایدار سازی گود به منظور جلوگیری از هر گونه ریزش احتمالی گود و ایجاد خسارات مادی و معنوی انجام می شود. بنابراین یک مرحله مهم در ساخت ساختمان محسوب می شود و باید اقدامات پیش گیرانه را در دستور کار قرار داد تا مشکلی گود و جان افراد حاضر در آن را تهدید نکند.
یکی از مهمترین اقدامات لازم برای پایدارسازی گود انتخاب روش مناسب برای انجام این کار است. بدیهی است که هر گود با توجه به شرایط خاک، موقعیت جغرافیایی، بارهای وارده بر اطراف گود، مساحت و عمق گود، بودجه در نظر گرفته شده، خطرات محیطی و... شرایط منحصر به فرد خود را دارد. بنابراین انتخاب روش پایدارسازی گود باید توسط مهندسین و به شکل کاملا علمی و اصولی انجام شود. روش های پایدار سازی گود عبارتند از:
مشکل آب های روان در اطراف گود و یا در داخل گود همیشه یکی از چالش های مهم در گودبرداری ساخت ساختمان ها است. به همین دلیل مهندسان همیشه باید مشکل آب های زیر زمینی و سطحی را مد نظر قرار داده و راه حلی برای مهار آنها داشته باشند. یکی از راه های مهار آب های روان زهکشی مناسب در گود است که برخی از نکات قابل توجه آنرا با م مرور می کنیم.
کیفیت مصالح پایدار سازی گود به روش نیلینگ و انکراژ از موضوعات مهمی است که هر پیمانکاری باید مورد توجه قرار دهد. در غالب پروژه های ساخت و ساز همه چیز با خاک برداری شروع می شود. این قسمت از پروژه با وجود داشتن سهمی کم از کل مراحل انجام پروژه اما یکی از مهمترین و حساس ترین مراحل محسوب می شود. از میان روش های پایدارسازی گود روش نیلینگ و انکراژ بسیار قابل توجه هستند. در این مطلب از سایت مقاوم سازان پایون قصد داریم تا کیفیت مصالح برای پایدارسازی گود در روش های نیلینگ و انکراژ را مورد بررسی قرار دهیم.
اجرای درست خاک برداری و پایدار سازی گود از اهمیت بالایی برخوردار است. این موضوع برای مدیران پروژه، همسایگان پروژه و سایر افراد دخیل در آن بسیار مهم است. روش های انکراژ و نیلینگ در پایدار سازی گود از اقبال خوبی برخوردارند. یکی از نیازهای این پروژه دسترسی به مصالح با کیفیت و خاص برای پایدارسازی هر چه بهتر پروژه است. برخی از نکات در مورد این موضوع را در ادامه بررسی می نماییم.
یکی از نکات مهم در این زمینه خرید استرندها از یک شرکت است. همچنین باید کیفیت مصالح از نظر ظاهری و کیفی حتما از قبل بازرسی شود. تواتر انجام آزمایش های کنترل کیفی بسیار مهم است. همچنین توصیه می شود به جای میلگرد AIII از میلگرد AII استفاده شود.
در مورد کیفیت ماسه بهتر است از نوع تیز گوش، شسته شده و بالای 65 درصد باشد. این ماسه نباید خاک به همراه خود داشته باشد. مش باید کنترل شود تا از نظر ظاهری زنگ زگی و لهیدگی نداشته باشد. رعایت تواتر در آزمایش های کیفی نیز بسیار مهم است. مش باید از لحاظ مقاومت تسلیم، مقاومت نهایی و میزان الاستیسیته کنترل شود. صفحات فلزی و مهره ها باید از نظر ظاهری کیفی وضعیت مطلوبی داشته باشند. همچنین بهتر است اتصالات مکانیکی نیز از لحاظ کیفیت قبل از استفاده کنترل شوند.
در این مورد باید گفت کیفیت سیمان باید از لحاظ زمان گیرش مناسب انتخاب شوند. زیرا این موضوع برای موفقیت عملیات تزریق و کشش انکرها مهم است. آب مصرفی نیز باید مورد توجه باشد. بهتر است از آب شرب به این منظور استفاده شود. برای پروژه ای بزرگتر توصیه می شود که آب قبل از استفاده آزمایش شود. برای کنترل کیفیت روانی و میزان غلظت پیشنهاد می شود از آزمایش قیف مارش استفاده شود. اگر قرار است از مواد افزودنی برای سیمان استفاد شود حتما این کار باید با دقت و انجام آزمایش های قبلی همراه باشد.
در این مورد نیز باید برخی نکات را مد نظر قرار داد. برای مثال شلنگ تزریق باید مقاومت لازم را داشته باشد تا بتواند فشارهای نیل و انکر را تحمل کند. همچنین شلنگ هایی که وظیفه انتقال دادن هوا از کمپرسور به دریل واگن را برعهده دارند باید جنس مناسبی داشته و درمقابل فرسایش و عوامل تخریب کننده محیطی نیز مقاومت خوبی برخوردار باشد. اما نکته دیگر اتصالات با کیفیت و مقاومت است. برای جلوگیری از راه یابی دوغاب باید هر دو طرف غلاف به خوبی آب بندی شود.
توجه داشته باشید که باید کنترل های کافی برای جلوگیری از خارج شدن شلنگ باد در طول پروژه انجام شود. در مورد راد حفاری در پروژه پایدارسازی گود با روش نیلینگ و انکراژ باید از نوع آلیاژ های مقاوم استفاده کرد. این راد باید بتواند در اعماق مقاومت کافی داشته باشد. داشتن رزوه سالم به اتصال مناسب کمک می کند.
در این مورد نیز توجه به چند مورد بسیار مهم است. جوشکاری های پروژه باید با کیفیت و دقت و بر اساس مقررات ملی ساختمان و آیین نامه های جوش انجام شود. قبل از بتن ریزی باید کیفیت بتن بررسی شده و عملیات بتن ریزی بر اساس قوانین و مقررات ملی ساختمان باشد. آزمایش اسلامپ بتن حتما باید انجام شود. همچنین افزودنی ها باید از پیش بررسی شده و در دمای مناسب نسبت به بتن ریزی اقدام شود.