پایدارسازی گود

پایدارسازی گود را شاید بتوان از مهم‌ترین عملیات‌ها برای افزایش کیفیت کار و حفظ ایمنی کارکنان دانست که شرکت مقاوم‌سازان پایون به بهترین شکل این کار را انجام می‌دهد. عملیات پایدارسازی و تثبیت ترانشه‌ها، با بهره گیری از آخرین فن‌آوری‌های ژئوتکنیکی، روش‌های نوین نیلینگ، انکراژ، استرند و در اختیار داشتن ماشین آلات و تجهیزات مدرن و مناسب، از نظر اقتصادی، زمانی و امنیتی نسبت به روش‌های سنتی برتری دارند. شرکت مقاوم سازان پایون، پروژه‌های زیادی را در زمینه پایدارسازی گود با روش‌های مختلف مثل شمع بتنی، سولجر، دیوار دیافراگمی و سپرکوبی به همراه نیلینگ، انکراژ و استرند، با موفقیت به اتمام رسانده است. پایدارسازی گود می‌تواند به صورت موقت تا زمان اجرای کامل سازه یا به صورت دائمی طراحی و اجرا گردد. این شرکت همواره می‌کوشد تا بهترین روش پایدارسازی را برای پروژه‌های مختلف با در نظر گرفتن نوع خاک، شرایط پیرامونی و سطح آب زیرزمینی در زمان مناسب طراحی و اجرا نماید.

 

پایدارسازی گود

عملیات پایدارسازی در ساختمان سازی و مقاوم سازی سازه‌ ها بسیار مهم است و تقریبا هر نوع پروژه ساختمانی که در دست احداث باشد، نیاز به عملیات خاک‌برداری و پایدارسازی گود دارد. عملیات پایدارسازی در جهت افزایش مقاومت خاک و جلوگیری از ریزش آن پس از گودبرداری انجام می‌شود. پایدارسازی روش‌های مختلفی دارد که انتخاب آن با توجه به شرایط محیطی، مسائل اقتصادی، نوع خاک و مواردی مانند این، متفاوت و بر اساس تشخیص مهندسان است.

روش‌های پایدارسازی گود

همان‌طور که گفتیم عملیات پایدارسازی گود، روش‌های متنوعی دارد که انتخاب آن‌ها با توجه به عوامل مختلفی انجام می‌شود. شرکت مقاوم‌ سازان پایون با استفاده از بهترین مصالح و با تجربه‌ترین مهندسین و مسئولین اجرایی، روش‌های مختلف پایدارسازی مثل دیوار دیافراگمی، شمع و نیلینگ را به بهترین شکل انجام می‌دهند که در ادامه هر کدام را توضیح می‌دهیم.

پایدارسازی گود به روش دیوار دیافراگمی

یکی از بهترین روش‌های پایدارسازی گود، روش دیوار دیافراگمی است که بیشتر برای گودهای عمیق انجام می‌شود. برای انجام این روش، حفاری به وسیله دستگاه‌هایی به نام هیدروفرز و گراب انجام می‌گیرد. بعد از این مرحله برای جلوگیری از ریزش دیوار حفاری شده، از دوغاب بتونیت که نوعی خاک رس است، استفاده می‌کنند و بعد از آن میلگرد گذاری و بتن‌ریزی انجام می‌شود. این روشی که توضیح دادیم، روش دیوار دیافراگمی است و بعد از آن، مراحل ساخت و ساز آغاز می‌شود.

 

پایدارسازی گود به روش شمع

در این روش از پایدارسازی گود، از شمع‌های از پیش ساخته یا درجا که می‌توانند بتنی، چوبی یا فولادی باشند، استفاده می‌شود. در جهت جاسازی شمع‌ها، چاه‌هایی را با فاصله‌ها و قطر مشخصی حفر می‌کنند و اگر ارتفاع گودبرداری زیاد باشد، شمع‌ها هم باید در فاصله کمتری از هم قرار داده شوند. شمع در عملیات پایدارسازی باعث می‌شود که فشار جانبی خاک به آن‌ها وارد شود و در این روش سرعت اجرا بسیار بالا می‌رود. اگر قصد استفاده از این روش در پروژه‌های شهری را دارید، باید بدانید که اجرای آن در پروژه‌های شهری محدودیت‌هایی دارد و شمع‌های پیش ساخته در آن‌ها جایی ندارند و فقط می‌توان از شمع‌های درجا استفاده کرد. از مزایای استفاده از این روش، سرعت بالای اجرا، کاهش هزینه‌ها در پروژه‌های با حجم بالا و دست و پاگیر نبودن سیستم است.

پایدارسازی گود به روش نیلینگ

یکی دیگر از روش‌های خیلی خوب برای پایدارسازی گود، روش نیلینگ است. از این روش بیشتر در مناطقی که ممکن است خاک یا زمین رانش کند، در جهت ثبات خاک استفاده می‌شود. مهاربندی و پیچ کردن سنگ، اساس روش نیلینگ است و اجزای اصلی برای اجرای این روش، میلگرد آجدار فولادی، آرماتور، دوغاب سیمان و شاتکریت هستند. در این روش میخ‌ها را در خاک فرو می‌کنند که باعث تثبیت خاک و تقویت آن در برابر نیروها و فشارهای کششی می‌شود. این روش در زمان‌هایی که دست ساختمان‌سازان و مهندسان ساختمان بسته باشد، به شدت کارآمد است.

 

پایدارسازی گود به روش خرپایی

یکی از روش‌های ساده و ارزان پایدارسازی گود، روش خرپایی است که در اکثر موارد برای پایدارسازی گودهای کم عمق که بیشتر در شهرها هستند، انجام می‌شود. این روش بهاین شکل است که در اطراف گود چاه‌هایی حفر می‌کنند که عمق‌شان بیشتر از گود است. در انتهای چاه عملیات شمع را اجرا و بعد درون شمع آرماتوربندی انجام می‌دهند. بعد از آن نوبت به مرحله قرار دادن عضو قائم در شمع و بتن‌ریزی می‌رسد که در انتها یک گود پایدار در اختیار خواهیم داشت.

 

پایدارسازی گود به روش دوخت به پشت

این روش بسیار به روش نیلینگ شباهت دارد و تنها تفاوتش استفاده از کابل‌های پیش تنیده به جای استفاده از میلگرد است. در روش نیلینگ بدون اعمال نیروی پیش تنیدگی از میلگرد استفاده می‌شود در صورتی که در روش دوخت به پشت، به جای میلگرد از کابل‌های فولادی استفاده می‌کنند که بعد از انجام دوغاب، در حین گیرش جک‌های مخصوص کشیده می‌شوند و بعد از گیرش آخر دوغاب، جک‌ها آزاد شده تا در جهت پایدارسازی گود، کابل‌ها با نیروی پیش تنیده، فشار بیشتری به خاک آن وارد کنند.

پایدارسازی گود به روش سپرکوبی

روش سپرکوبی با استفاده از صفحات یا ورق‌های فولادی که در دو طرف گود، در خاک کوبیده می‌شود، انجام می‌گیرد. بعد از این‌که گود حالت پایدار به خود گرفت، حفاری انجام شده و بعد از آن بر روی سپرهای در خاک کوبیده شده، تیرهای پشت‌بند افقی قرار می‌گیرد. در آخرین مرحله هم سپرها را به پشت‌بندها متصل می‌کنند. در این روش پایدارسازی گود، سرعت اجرا و ایمنی در حین اجرا بسیار بالاست.

 

پایدارسازی گود به روش مهار متقابل

این روش، به روش پایدارسازی با خرپایی بسیار شبیه است و در آن از المان‌های قائم در شمع‌هایی با طول بیشتر از عمق گود، قرار می‌دهند. انتهای این المان‌ها را با بتن به شکل گیره‌دار مهار می‌کنند و بعد از قرار گرفتن این المان‌ها در دو طرف دیوار، به کمک المان‌های افقی و تیرها، آن‌ها را در جهت تقویت پایداری، به هم اتصال می‌دهند. پیشنهاد مهندسان این است که از این روش پایدارسازی گود برای گودهای با عرض کم استفاده شود و در گودهای با عرض زیاد مورد استفاده قرار نگیرد.

جمع‌بندی

همان‌طور که گفتیم، پایدارسازی گود از عملیات‌هایی است که در ساختمان‌سازی اهمیت بسیار بالایی دارد و این روزها تقریبا در تمام پروژه‌ها از آن استفاده می‌شود. در این مطلب پیدارسازی را توضیح دادیم و انواع روش‌های آن را برای شما گفتیم. شرکت پایون در تمامی پروژه‌های ساختمانی خود، با توجه به شرایط و عوامل، بهترین نوع پایدارسازی را انتخاب و عملیات را اجرا می‌کند.